ویروس موجودی است که نه رشد می‌کند، نه غذا می‌خورد و نه تنفّس می‌کند. اما می‌تواند تولید مثل کرده و شبیه خودش را به وجود آورد. ویروس نه زنده است و نه غیر زنده، ویروس ها فقط به این دلیل که می‌توانند تولید مثل کنند، به جانداران شبیه هستند.
اما باید دانست که هر ویروس، فقط هنگامی می‌تواند تولید مثل کند که در داخل یک سلّول زنده قرار گرفته باشد. به عبارت دیگر ویروس در بیرون از سلّول هیچ یک از نشانه‌های زنده بودن را ندارد و فقط وقتی که درون یک سلّول زنده وارد میشود، از خود نشانه های زندگی را بروز می‌دهد. در واقع ویروس‌ها انگل های اجباری هستند.
ویروس‌ها به قدری کوچک هستند که با میکروسکوپ های معمولی دیده نمی‌شوند و برای دیدن آنها باید از میکروسکوپ های بسیار قوی و مخصوص به نام میکروسکوپ الکترونی استفاده کنیم.
در ساختمان هر ویروس معمولاً یک پوسته پروتئینی و یک مولکول بسیار درشت از ماده وراثتی یافت میشود که خصوصیات ویروس را به وجود می‌آورد. گروهی از ویروس‌ها مانند ویروس ایدز، ساختمان پیچیده تری دارند.
ویروس‌ها را در هیچ یک از گروه های موجودات زنده جای نمی‌دهند، زیرا سلّول ندارند. یعنی هسته، سیتوپلاسم و … ندارند. ویروس‌ها را مرز میان موجودات زنده و غیر زنده به حساب می‌آورند
از ویروس‌ها چه استفاده هایی می‌کنیم:
با آن که بیشتر ویروس‌ها بیماری زا هستند، اما زیست‌شناسان از آنها در موارد زیر استفاده می‌کنند:
کنترل تعداد ات مضر از راه بیمار کردن آنها توسط ویروس ها
تحقیق درباره ماده وراثتی سلّول ها و کارهای آن در سلّول
کنترل بیماری های ویروسی از راه تهیّه واکسن از بعضی از ویروس‌ها
دفاع بدن در برابر ویروس‌ها
هنگامی که ویروسی به سلّول بدن حمله می‌کند، سلّول‌هایی که مورد حمله ویروس قرار می‌گیرند، ماده ای پروتئینی به نام اینتِرفِرون» تولید می‌کنند. بعد از پاره شدن سلّول و آزاد شدن ویروس‌ها، اینترفرون به سلّول‌های سالم که هنوز ویروس به آنها حمله نکرده است، می‌چسبد و آن سلّول‌ها را نسبت به ویروس‌ها، مقاوم می‌کند.
چه ویژگی ای از ویروس ها آنها را شبیه جانداران می کند
درباره این سایت